Een blik in de Caleidoscoop van Spinvis is nooit hetzelfde. En toch weet je meteen met wie je van doen hebt. In het zweet van de festivalweide, de duisternis van de club, het pluche van het theater of de weerklank van je eigen vensterbank: zijn muziek brengt iedereen die ervoor open staat samen in hetzelfde gemoed. Een tikje melancholiek, maar hoopvol, vrij en met de blik vooruit.
Erik de Jong alias Spinvis is in twintig jaar uitgegroeid tot een van de meest eigenzinnige en veelzijdige artiesten in het Nederlandse poplandschap. Zijn succesvolle debuutalbum uit 2002 leek moeilijk op te volgen, maar toch wist hij die kwaliteit te evenaren met wondermooi-weemoedige platen als Dagen Van Gras, Dagen Van Stro (2005), Tot Ziens, Justine Keller (2011) en Trein Vuur Dageraad (2017). Ook zijn nummer 1-album 7.6.9.6. uit 2020 haalde ogenschijnlijk moeiteloos alle jaarlijstjes.
Hits ook. Denk aan: Kom Terug, Bagagedrager, Ik Wil Alleen Maar Zwemmen.
Maar Spinvis staat nooit stil: er komt altijd weer iets nieuws. Of het nu een reeks EP’s is, een punksingle, een app of een album. De creativiteit kruipt waar het niet gaan kan.